Babamin cenazesinde, bir bey bana yaklasti. Bana dedi ki, “Baban oglumun hayatini kurtardi.” Anlatigina gore olay soyleymis: Oglu bir oyuncak arabayi agizina koyup yutmus. Bir anda nefes alamadigini goren babam, kosup hemen cocugu ters cevirip oyuncagi agzindan almayi calismis. O anda korkan cocuk, babamin ellerini isirmayi baslamis, ona ragmen babam birakmamis, annem de cocugun agzini acmayi yardim etmis. Sonunda babam oyuncagi cikartmis. Daha sonra cocuk babama “Iste bu amca hayatimi kurtardi.” demis. O cocugun babasi cenazede oglunu bana tanistirdi. “Bak, babanin hayatini kurtardigi oglum su anda 11 yasinda, baban sayesinda yasiyor.” dedi. Babami kaybetmenin acisi icinde oldugum bu anda babam hakkinda duydugum bu ovucu sozler beni cok gururlandirdi.